Road Trip to KRUGER

En toen was het  zover: KRUGER NATIONAL PARK op SAFARI

Mijn levenslange droom, sinds ik van het bestaan van National Geographic af wist. De Savanne, de wilde dieren in vrijheid en dan als een volleerde gids met verrekijker,  zaklamp, camera, kleding in schutkleur en een heeeel scherp oog door die bush bush denderen. Geweldig. Had het altijd al zo voor ogen. En het was mooier dan ik ooit kon dromen!!!

Ik zal bij het begin beginnen. Als eerste hadden wij met de familie Herbert, Paas weekend in Struibaai. Dat is een haven- plaatsje, erg schattig en rustig, aan de kust. Daaraan grenst L’ Agulhas. Dat is het meest Zuidelijke punt van heel Zuid Afrika. Het weekend was erg gezellig. Pasen is hier een soort kerstgevoel: familie tijd. Dus iedereen zit in een huis. Samen te ontbijten, te braaien uiteraard en te relaxen. Het enige wat een beetje tegenviel was het weer. Dan denken wij in Nederland slecht weer te kunnen hebben qua regen en storm….Nou, kom dan hier maar even een weekendje zitten als het weer besluit zich zo te gaan gedragen. Een wind kan je het niet noemen, ik vond het eerder onder de naam “tornado” vallen. Ongelofelijk. Wel een mooi gezicht met de zee.

Tijdens de 1e road trip richting Struisbaai reden Madele en ik samen. We namen na 1 uur op een weg die recht toe recht aan is, al een verkeerde afslag en deden er daardoor een uur langer over. Maar that’s beside the point. Tijdens deze tijd hebben we volhardend aan de telefoon gehangen met elk mogelijk telefoonnummer wat er maar bestond van het Kruger National Park. Het was ongelofelijk maar die mensen leken onze boeking maar niet te kunnen voltooien. Niet of half reageren op e-mails, telefoon niet beantwoorden en ga zo maar door. Wij waren al 3 weken bezig om dit te regelen maar nu begon de tijd toch echt te dringen want na het weekend wilden wij al vertrekken en de boeking was nog steeds niet voltooid!! Maar zoals ze zeggen: de aanhouder wint. En of we dat deden. We hebben ze gestalked, iedereen zei dit gaat jullie niet meer lukken want het zijn feestdagen dus het heeft geen zin, maar wij hadden oorkleppen op en gingen gewoon door. Die zaterdagmiddag was het betaald en geboekt!!

Paasweekend gevierd en die maandagmiddag vroeg wilden wij vertrekken met de auto. Een rit van 24 uur door heel Zuid Afrika, zo ongeveer. We hadden een tent mee voor het geval we geen hotel voor overnachting konden boeken en een heel boek vol to-do-lijsten.

De meesten van jullie kennen mij wel ondertussen dus jullie zullen het wel raden. Ik heb het niet in me om ergens op tijd weg te gaan. En Madele bezit deze eigenschap ook niet…….. Aggg dat komt wel goed zeiden wij, we gaan zo.

Om 18:00pm vertrokken wij. Linda en Jimmy keken ons aan en zeiden later te hebben gedacht dat ze dachten ons ergens per vliegtuig te moeten komen halen omdat we allebei dezelfde chaotische eigenschappen bezitten en geen navigatiesysteem hadden…volgens hun mening dan he.

De reis was heftig. We hadden eerder moeten vertrekken want we zaten heel snel in het donker. Dus na 4uur besloten we te overnachten in George. Bij een gasthuis. De gasthuizen hier zijn een soort van combinaties tussen een villa/groot huis en een hotel. Heel erg mooi, ouderwets luxe en gezellig. Wij hadden mazzel. Linda en Jimmy hingen elk half uur aan de telefoon waar we waren en de alternatieve gps routes vlogen om onze oren. Super lief. Zonder hun waren we waarschijnlijk ergens in een greppel gaan slapen.

De wegen hier vind ik ook erg eng en onveilig. Vooral s’ nachts. Verlichting doen ze niet aan. Enkel in Johannesburg hadden ze verlichting langs de wegen.Daarbij zijn alle wegen hier ontzettend lang en lijken ze oneindig. Ik kreeg er tunnelvisie door. Je hebt altijd tegenliggers en rijden met groot licht is toegestaan. Je hoort ze aan en uit te zetten wanneer je andere automobilisten tegen komt maar daar houdt niet iedereen zich aan. Resulteert in verblinding.Ook inhalen gebeurd op vele wegen via de tegenliggende baan. Er zijn hier alleen maar heuvels, dus elke keer dat je zo’n langzame vrachtwagen moet inhalen is het een heel gevecht en opluchting als je weer veilig aan jouw kant van de weg bent. Overdag is het stukken beter. Op de vrachtwagens en de wind na.Op de heenweg hadden we vreselijke regen en wind. Plus vrachtwagens en die banen….Dat was echt even afzien.

Het is wel heel apart om door een land heen te reizen. Je ziet letterlijk alles. De tankstations lekken wel een soort ontmoetingsplaats. Dus je maakt ook echt de lokale bevolking overal mee. Ook hier zie je het verschil in SA. Kaaptad is de meest multiculturele gezellige stad. Mede doordat in deze provincie een andere politieke partij de touwtjes in handen heeft. Maar de mensen zijn hier meer westers en sociaal accepterend. In de rest van het land op verlaten stukken vooral, kwamen we bijvoorbeeld mensen vanuit Townships tegen. Die keken ons aan alsof we Aliens waren. Negeerden ons als we iets zeiden en reageerde niet op een glimlach of wat dan ook. Dit blijkt allemaal nog van de apartheid af te stammen. In Zuid Afrika is 80%vd bevolking donker van huidskleur, zeg 10% blanke huidskleur, 2.5% gekleurde huidskleur en 1.5% van Aziatische of Indiase afkomst. Dus je kunt je voorstellen wat het doet als je in een gebied komt waar mensen worden opgevoed met scheiding van kleur en ras. Helaas heeft dat dit soort effecten. Gezien de geschiedenis is dat logisch. Wie weet hoe de toekomst zal verlopen.

We hebben wel leuke momenten gehad met een paar meisjes van 13 en 17jr oud. We gingen gewoon bij ze zitten en dit vonden ze vreemd en interessant tegelijk en zo raakten we aan de praat. Ik kan nu bye bye in een bepaald dialect/ taal zeggen: spreekt het uit als “Byeni”.

Verder zijn de steden en dorpen ook heel anders. Centra’s zijn veelal lange wegen met winkels, straatverkoop en markten er langs. Daarom heen heb je weer woonwijken in gradaties van supermooi tot Townships. En winkelcentra’s in de grote steden. Maar gewoon zo anders. Totaal niet wat ik gewend ben.

Na 2 nachten overnachten in George en Jo-burg kwamen we aan in Nelspruit, reden door een prachtig Jungle achtig gebied en om vervolgens FINALLY the main gate te zien: Melane Gate Kruger National Park. JEEEEEJ we waren super blij!!!!

De rit begon al goed. Giraffe gespot van ver. We werden in het begin nog helemaal lyrisch van een Impala en stonden elke keer vol op de rem om vervolgens 50 verschillende foto’s te schieten van dat prachtige dier, maar deze mooie impala’s zijn veelvoorkomend en zie je de hele dag door het hele park zo bleek later. Haha.

We hebben in 3 verschillende kampen gelogeerd. Dit omdat je zo verschillende natuurgebieden bezoekt en zo ook de meeste variatie aan dieren kunt ontdekken. Het personeel was werkelijk vreselijk laks en lui. Wilden niks voor je doen en waren ronduit onbeschoft. Daar laat ik het maar bij want de hele safari ervaring was geweldig dus het maakt allemaal niet meer uit.

Het beste kamp vonden wij Satara, het savanne gebied. Wat nu meer groen en lang was door dat het kouder was. Heerlijke tempratuur om in te rijden en te zoeken. Dat wel. En het was prachtig met al dat groen en uitgestrekte vlaktes.

Qua dieren was ons geluk op een toppunt. Zodanig dat we het bijna niet konden geloven. The big 5 zijn: olifant, leeuw, luipaard, neushoorn en buffalo. Uiteindelijk hebben we die allemaal gezien. Op een gegeven moment, hoe raar ook, raak je gewend aan een olifant in zicht, een kudde zebra’s, een giraffe om de hoek en een grazende neushoorn. Al waren wij met elk dier heeeel erg blij. De dieren waarmee wij heel veel geluk hebben gehad, zijn geweest de luipaard, neushoorn, nijlpaard, hyena’s en leeuwen. De leeuwen hebben we van zo dichtbij gezien dat je ze praktisch kon aaien. Letterlijk NAAST de auto, met open raam!!!!

Een luipaard spotten blijkt ontzettend moeilijk te zijn. Dat bleek wel. Ze zijn heel schuchter, snel en leven graag in een dicht beschut gebied. Dus als je ze al spot zijn ze met 20 a 30 seconden alweer weg. Dus natuurlijk had ik daar mijn zinnen op gezet!! En waarachtig, tijdens een ochtendrit met gids 1 luipaard gespot in kamp Berg en Dal, wel elke keer van verder af omdat ze weggaan zodra ze je zien. En weer 1 tijdens een nachtrit in kamp Satara!! Ontzettend veel geluk.

Iedereen komt hier om de “big cats” te spotten. Maar zoals de gidsen ons over en over vertelden, dat gebeurd niet altijd en soms zie je enkel een impala voorbij rennen…. De katachtigen hebben wel een territorium maar je kan nooit zeker weten waar ze zijn. Dus wanneer je 5 uur aan het rondrijden bent zonder niks en dan 10 seconden een ‘big cat’ ziet dan mag je in je handen knijpen.

Nou wij hebben geen secondes gehad. Wij hebben minuten en minuten gehad!!! Met de prachtig mooie leeuwen. Het enige dier wat we niet hebben kunnen vinden was een cheeta. Helaas. Maar die leeuwen hebben alles goed gemaakt.

Het meest bijzondere moment was toen we laat waren bij ons kamp (sluiten om 18:00….wij reden heel stout om 18:30 nog door de savanne). Prachtige zonsondergang en we waren zo goed als alleen op de weg. Ze hebben praktisch geen wc’s in dat hele gebied niet. Geen hokje niks. Maar je mag ook je auto niet uit…. Dus dat betekend vanaf ongeveer 06:00 s’ochtends tot 18:00 s’ avonds NIET plassen. In het hele gebied hebben wij 1 wc gevonden. Dus wat deden wij: toch uit die auto heel erg snel, de ander op wacht, broek naar beneden en omhoog en weer rijden. Dus wij hadden net met opluchting onze blaas kunnen legen en reden over een klein heuveltje. En we zeggen tegen elkaar: wat is dat nou in de verte op de weg? Een bord?? We komen dichterbij en Madele begint hysterisch te roepen: het is een LEEUW, een LEEUW!!! Dus ik : een LEEUW OMG, JAJAJA het is een LEEUW!! Alle hemel dit is niet te geloven!!! Het was een gigantisch groot mannetje met prachtige mooie manen, soort goudkleur met zwart, lichte goudkleurige ogen en een heel gezond prachtig uiterlijk. Heb nog nooit zo’n mooi beest gezien. Dus wij tuffen dichterbij, ik ondertussen onder de adrenaline en voelde geen druppel angst, ik wilde alleen maar nog dichterbij en arme Madele bestierf het bijna van angst. Ramen open en ja hoor…hij bleef doodleuk liggen. Ze blijken de auto te zien als geheel en niet als “mens is prooi in de auto”. We stonden letterlijk NAAST de leeuw. Als we onze handen hadden uitgestoken konden we hem aaien. En hij kijkt naar links, recht in onze ogen, knippert en kijkt weer weg. Geen agressieve dominante houding, niks. Helemaal chill en relaxed, leek hem geen bal te interesseren dat wij naast hem stonden. Op een gegeven moment begint hij een soort van loeiend, kreunend geluid te maken. Keihard, erg mooi om te horen hoe dat echt klinkt. En wij kijken achter ons, staan er 2 vrouwtjes leeuwinnen achter de auto!!! We hebben 4 minuten naar hem kunnen staren voordat hij opstond en weg liep. Helaas begaf de camera het op het moment dat ik een foto wilde maken, deed niks meer. Dus heb alleen een foto van de zijkant met mobiel want hij wilde niet in de camera kijken. Helaas helaas. Gelukkig staat dat beeld op mijn netvlies gegrift. En de ervaring alleen al was zo bijzonder uniek om mee te maken dat die foto dan maar ' jammer' is.

Wij rijden 2km verder, ondertussen donker en zien in ene 2 ogen oplichten in het gras. Ja hoor, nog een mannetjes leeuw!!! Veel jonger en deze had echt een brutaal boefig hoofd, wel schattig. Ook pal naast de weg. Zijn poten lagen tegen de weg aan en ook deze was “in our face”. Ramen dit keer maar dicht want hij keek echt in de auto. Uiteindelijk werd hij de pogingen tot foto’s maken zat en stond hij op, liep naar de auto, heel nieuwsgierig snuffelen en kijken en hij plaatst zo zijn hoofd tegen achterruit: zagen alleen maar leeuw! WOW. Hij was zo’n nieuwsgierig aagje dat we dachten dat hij tegen de auto wilde aanspringen, te zien aan zijn gedrag. SO DRIVE!!!

Het laatste voorbeeld van nog velen meer bijzondere momenten was op weg naar kamp Crocodile Bridge, aan de Crocodile River gelegen. Meer een bos gebied. Hele mooie omgeving. We waren, again, te laat, dit keer express gegokt op later dan toegestaan te arriveren, door onze vorige geweldige ervaring en hiermee weg te kunnen komen, hierdoor nog later te zijn en reden dus in het pikkedonker in de wildernis, praktisch alleen op de wereld. 2x zagen we ogen en gedaantes op de weg. Beiden hyena’s. De 1e keer was een familie, leek wel vader, moeder, pup. TE schattig gewoon. Ze lijken wat weg te hebben qua kop van een  American Stafford hond. En dan nog mooier. Ik vond hyena’s altijd een vreemd uiterlijk hebben, niet perse mooi. Maar deze beesten waren zo dichtbij dat we ze echt goed konden bekijken en ze waren GORGEOUS. Pupje was heel nieuwsgierig naar de auto en we moesten ons bedwingen hem/ haar niet te aaien zo schattig. De 2e keer dat we een groep zagen was een paar kilometer verderop op de weg. Dachten een stuk of drie maar toen we stopten kwamen ze overal vandaan. Rond de 7 a 12 stuks. Denk een roedel. All around us. Ze waren op jacht, of territoriaal bezig. Snuffelend, etend, soms ergens stoppen en met z’n allen ergens plassen en eten. Onze auto stoorde hun totaal niet. Keken af en toe achterom maar gingen rustig door. Hebben ze wel 10min ongeveer kunnen volgen. Weer grote hyena's, allemaal volwassen. Onderling zo lief voor elkaar. Viel ons echt op. Spelend, sociaal, wachten op elkaar en heel verdraagzaam. Terwijl ik wel andere beelden heb gezien en gehoord in documentaires. Ze hadden een mooie kop, dikke vacht en hun vacht was gevlekt, bruin, zwart, beige gekleurd. Ja vanaf nu hebben hyena’s een speciaal plekje.

Rijden we paar kilometer verder, je gelooft het niet maar WEER een leeuw!! Leeuwin dit keer. Ook doodkalm op de weg en lange tijd naar haar prachtige gedaante kunnen staren.

Bij deze sluit ik mijn verhaal af. Ik heb er nog veel meer. Allemaal opgeschreven in een speciaal Kruger dagboek. Erg leuk om te bewaren, de details van je herinneringen.

Dit is het langste verslag tot nu toe denk ik. Zou niet weten hoe ik het moet inkorten. Zoveel te vertellen.

Ik wil nogmaals zeggen dat ik intens geniet van al jullie reacties. Is echt leuk om te lezen en daardoor ook te weten dat mensen mijn blog echt volgen. Vind ik heel bijzonder.

Nu is het weer werktijd na een sprookjesachtige tijd te hebben gehad in Kruger.

In mijn volgende blog zal ik vertellen hoe het gaat en welke dingen ik dit keer van mijn bucketlist heb kunnen afstrepen!!!