Onderweg

Dit verhaal typ ik vanuit Londen Heathrow Airport. Na een lange vlucht van 11 uur ben ik eindelijk aangekomen!! De vlucht viel mee en had leuk gezelschap waarmee ik achteraf nog een koffietje heb gedronken. De afgelopen dagen waren vrij hectisch en druk. Ik wist dat ik een heel druk, maar leuk, weekend zou krijgen dus ik heb mijn koffer alvast donderdagavond gepakt. Ongelofelijk wat een spullen 1 mens kan meeslepen. En weer terug….Het was zo vol dat ik de tip van Linda ter harte heb genomen: de Ghana must go- tas. Zo’n gigantisch grote lekker ordinaire shopper, helemaal gevuld met kleding en dan later in plastic- wrap verpakken. Ideaal idee en veel goedkoper dan nog een koffer te moeten aanschaffen! Alsnog was mijn 1e koffer veel te zwaar: 28,5kg i.p.v. de toegestane 23 maar de lieve man bij de balie “let it go” so he said. Ik heb hem gedoopt als een engel en hij was zo blij dat hij zelfs mijn trolley voor me duwde richting douane:-)

Het afgelopen weekend was een geweldige afsluiting!! Om weer terug te komen op DE bucketlist kan ik jullie met trots vertellen dat ik afgelopen zaterdag oog in oog ben gekomen met the Great White Shark oftewel de mensenhaai/ witte haai! Hier in de wateren van Kaapstad en omgeving leeft waarschijnlijk de grootste populatie van dit indrukwekkende dier.  Het bedrijf Marine Dynamics is gevestigd in Kleinbaai, ongeveer 2 uur afstand van Kaapstad. Dit is ook de plek waar tv- zenders zoals National Geographic en Animal Planet hun documentaires filmen. Hier leeft waarschijnlijk de grootste populatie van de Great White Shark. Om precies te zijn 535 witte haaien, slechts in deze baai. Vergeleken met de geschatte wereldpopulatie van 5000stuks is dat heel veel! Ze hebben een wat angstaanjagende reputatie, om het maar licht uit te drukken, maar in werkelijkheid valt dit reuze mee. Het is waar dat er aanvallen zijn en die zijn in sommige gevallen ook fataal maar de reden is meestal dat de haai getriggerd wordt door het gedrag van zijn “prooi”. Bijvoorbeeld een surfer. Zodra je wegzwemt en het gedrag imiteert van hun prooien dan zijn ze geneigd om de aanval in te zetten en op hun instinct af te gaan. In sommige gevallen zijn ze niet eens zo hongerig maar meer nieuwsgierig en willen ze proeven. Daardoor zie je vaak afgebeten ledematen zoals armen of benen. De haai heeft zulke sterke kaken dat zijn “proeven” wat extreem kan uitpakken… Maar in werkelijkheid hebben ze liever iets vettigs waar ze lang op kunnen teren zoals een zeerob. Dus laten ze vaak los en doden ze de mens  meestal niet. Muizenberg is het surfersparadijs en hier hebben ze videobeelden gemaakt vanuit een helikopter waarbij te zien is dat de surfers leuk aan het surfen zijn maar vlak achter hen worden de volgende haaien gespot. Alsnog is dit geen garantie dat ze aanvallen. Het kan. Om een vergelijking te geven. Wereldwijd zijn er ongeveer 10 fatale haaien aanvallen vergeleken met de 400 fatale aanvallen door huis- tuin en keuken- honden. En dit aantal is enkel in Amerika, dan valt het aantal witte- haaien aanvallen reuze mee. De crew van Marine Dynamics vertelde ons dat het gevaarlijkste deel van de hele dag onze reis van huis naar Kleinbaai was geweest. Dat was behoorlijk grappig om te horen. Hiermee viel mijn angst om in de Shark Diving Cage te gaan ook weg. Ik was van te voren wat angstig om in die kooi te gaan. Deze kooi wordt bevestigd aan de boot en bied ruimte voor 8 mensen. De haaien worden gelokt door dieren resten en vocht in het water te gooien en een lokmiddel van stukken zeerob en een houten voorbeeld van een zeerob te gebruiken waarin ze kunnen bijten en je ze goed boven het water uit kunt bekijken. Dus ook vanuit de boot hadden we geweldig uitzicht. Met 20 minuten was de eerste haai al bij de boot. Het water was redelijk maar iets wat troebel. De haai kon zo in ene uit het zicht verdwenen zijn. Moet je nagaan als je hierin zwemt… Blijft geen fijn idee!! De eerste haai was zo indrukwekkend en mooi om te zien! Al gauw zwommen er 3 om te boot heen. In totaal hebben we 9 verschillende haaien gezien. Grijs met een wit gekleurde buik. Dit om hun prooi af te leiden. Als de zeerob diep in het water zwemt en omhoog kijkt verblind de zon zijn zicht en ziet hij door de witte buik van de haai zijn aanvaller niet (en andersom). Dit is voor de haai de ideale manier om beschut aan te vallen. Het blijkt moeilijk te zijn om de witte haai te onderzoeken. Wetenschappers weten nog niet veel. De geschatte leeftijd is tussen de 20 en 100jaar oud, ze weten niet veel van het sociale gedrag en een haai is nog nooit gedocumenteerd tijdens geboorte. Dit komt doordat de witte haai beschut en erg diep leeft. Ze stammen uit de prehistorie dus zijn al miljarden jaren oud. Bizar om voor te stellen dat ik afgelopen zaterdag dit dier zo dichtbij heb kunnen bekijken. Toen mijn tijd was aangebroken om in de kooi te gaan was ik alleen maar heel erg eager, zo dichtbij mogelijk please!! En zowaar by the law of attraction kwamen de haaien meerdere keren recht op me af en ik zou zweren dat ik zijn oog richting mij zag bewegen. Als ik mijn vingers door de tralies had gestoken had ik hem kunnen voelen maar dat durfde ik nou net niet. Liever 10 vingers behouden. Indrukwekkende tanden en gek genoeg helemaal geen agressieve houding. Ze zijn erg beheerst en kalm. Vooral de grote.  De grootste haai die we gezien hebben was enorm!! Wel 4.8m geschat! Hun grote kan oplopen tot maximaal 5 tot 6m. Stel je maar voor. Zijn breedte was ongeveer 1.5 tot 2 m. De kleintjes zijn meer springerig en lijken zich uit te sloven. Die zijn rond 2.5m klein tot gemiddeld van 3.5m. De crew houdt een lijst bij van alle haaien die ze zien en velen hebben ook namen en zijn getagd. Ze vinden ze terug in de zeeën van b.v. Australie en India. Ze leggen deze afstand af binnen een paar weken. En komen soms ook weer terug naar deze baai. Het was geweldig om mee te maken. Het bedrijf van Marine Dynamics staat aan de top van de beste Shark Cage Diving bedrijven en dat was ook te merken. Super professioneel, gastvrij en een warme manier van omgaan. Ze timeden de tijd niet maar wilden iedereen een gelijke hoeveelheid haai- ervaringen geven. Dit zorgde voor een ontspannen sfeer en de mensen waren duidelijk persoonlijk betrokken met de dieren en sommigen deden zelf ook wetenschappelijke onderzoeken en aan goede doelen om hun leefgebied te beschermen.

Op zaterdagavond gingen Madele en ik gezellig uit eten! Ik had van mijn allerliefste vriendin Stella een Groupon  bon gekregen van The Famous Butchers Grill in Kaapstad. Het was een heerlijk diner, met overheerlijke wijn en een lokaal toetje. Goed gekozen Stella, Baie baie dankie!! Kaapstad kan er in bepaalde delen wat verpauperd uit zien, zo ook in goede delen  zoals deze. Dichtbij Longstreet, Bo- Kaap. Redelijk gebied. Hilton Hotel tegenover ons restaurant. Dus wij gingen ervan uit dat dit een goed gebied was en dat we de auto hier wel konden parkeren. Onze tassen waren overvol, dus spullen uit het zicht in de auto. De parkeer wachter die zichzelf wel 7 keer voorstelde als zijnde “My name is Veronica”  leek een beetje vreemd en niet geheel van deze planeet maar bezwoer ons samen met haar collega, de auto geen seconde uit het oog te verliezen. GPS, mijn bril, Ipod en auto radio in het deskbordkastje. Dit moet Veronica gezien hebben want toen wij terug kwamen waren al onze persoonlijke auto- bewakers verdwenen, vertoonde het slot kuren en bij het openen van het deskbordkastje waren alle spullen weg. Hoe ze het gedaan hebben geen idee. Auto was gewoon weer op slot gedraaid! Maar de politie zei wel eerder van onze “Veronica” te hebben gehoord en ze blijken hier heel erg behendig in te zijn met sloten. Ik balen als een stekker natuurlijk maar goed kan wel zeggen dat ik de ultieme Zuid Afrikaanse ervaring heb gehad: zonder beroving geen Zuid Afrika haha. Hopelijk wil de verzekering mee werken…

Op Zondag was het even lekker uitslapen en badderen en toen op naar een middag in de beroemde township Gugulethu om vervolgens te lunchen bij Mzolis. Ik was hier vele malen banger dan dat ik was voor alle 9 haaien tegelijk. Het was in het begin een hele vreemde ervaring. Madele die stapte doodleuk in de rondte en vroeg aan iedereen de weg. Zij is het wel gewend want zij doet maatschappelijk werk in deze buurten voor haar praktijkopdrachten van school. De beste manier om deze buurt te omschrijven is ontzettend stoffig, veel afval op de straten, ongelofelijk veel mensen in een kleine buurt, verpauperde huisjes, huizen gebouwd van golfplaten, straathonden en heel veel geluid!!! De reden dat ik het hier bang werd was omdat het een feit is dat je vooral als blank persoon moet uitkijken in deze gebieden. Er hoeft niks te gebeuren maar het kan. Ik denk dat het grotendeels met je houding te maken heeft, zoals Madele die is hier vrij thuis en zelfverzekerd waardoor mensen haar accepteren en er leuke interacties ontstaan. Maar er is hier veel geschiedenis onder de bevolking en oud wrok. Dit resulteert in gewelddadige overvallen en veelal ook verkrachting en moord. Deze buurt was redelijk veilig omdat Mzoli’s beroemd is en hier meerdere blanke toeristen rondliepen. Na een tijdje te hebben rondgehangen kwam de sfeer echt door. De meest geweldige muziek werd gedraaid in de feesttent grenzend aan Mzoli’s, geweldig zelfgemaakte glazen verkocht gemaakt van bierflesjes en dergelijke, de vrouwen gaven ons meestal vuile blikken maar de mannen waren aardig en vriendelijk, travestieten en homo’s geen uitzondering, liepen hier rond te paraderen alsof ze op een catwalk waren en later hadden we ook ontzettend leuke hilarische gesprekken met de lokale bevolking. Mzolis zelf was een hele ervaring. Denk dat ze hier nog nooit de vloer hebben gedweild of de muren een sopje hebben gegeven, alles plakte en was vies. Kan ook niet anders met zo’n drukte. Maar het vlees zag er schoon uit. Waarschijnlijk was dit vlees ook erg vers want ze slachten veelal ter plekke of vlak van te voren. Het leek op een soort snackbar waar je enig keus was: vlees, vlees of vlees. Ik koos een steak en drumsticks. Dan liep je met je bord met rauw vlees naar achteren door een smerig halletje waar je per nummer geholpen werd. Het vlees werd in dit vertrek met grote aantallen gebraait. Zag  er zwart van de rook, er was hier slecht een klein stukje open raam op te luchten. Zoals in Zuid Afrika en vooral in een miniatuur plekje met veel te veel mensen duurde dit wel een tijdje. Wij haalden een paar drankjes en feesten verder in te tent next door. Toen het vlees gebraait was mochten we het met onze handen eten: het bestek was op. Haha! Dit beviel goed en ik kan eerlijk zeggen dit vlees is het BESTE vlees wat ik OOIT gegeten heb, zo lekker!!! Als het kon had ik het meegenomen naar huis. Jam jam jam ongelofelijk!! Na gedanst, gelachen en gedronken te hebben gingen we tevreden naar huis. Ondanks 1 poging om mijn handtas te jatten (heb gewoon zijn handen er af getrokken en vriendelijk gelachen. Laat los NU! ) en een poging om de halve auto leeg te roven is alles goed gegaan en ik kan dit ook aan iedereen aanraden. Dit is cultuur snuiven op een leuke manier zonder dat je het idee hebt dat het ongepast is dat je hier bent. Het is gezellig op een positieve manier  en zo de lokale buurten mee te kunnen maken.

Daarna was het afscheid nemen van het centrum, de familie en uiteraard de kindjes. De kindjes vond ik denk ik nog het moeilijkst! Zij hebben geen besef dat ik weg ga en ze zijn nu nog zo  klein. Wanneer ik ze weer zie in de toekomst zijn ze zo groot. Je hecht je altijd aan mensen. Maar het hoort erbij. Dus laatste kaartjes, knuffels of zal ik zeggen drukkies en soenkies, kadootjes en nog een heerlijke lunch was het tijd om mij op het vliegtuig te zetten. Zuid Afrika ik heb van je genoten en heb dankbaarheid en waardering voor alle lieve mensen in dit land. Bedankt voor alle gastvrijheid.

Met dit verhaal sluit ik mijn een na laatste blog weer af. Ik ga mezelf nog even vermaken op Heathrow en wie weet vind ik nog een jurk voor de bruiloft van Stella en Clint….

De bucketlist is nu officieel afgelopen. Op naar Nederland. Ook wel weer fijn. No place like home… Ik zal nog 1 laatste blog posten ter afsluiting wanneer in weer in het kikkerland ben!