De Tikkende Klok

Tijd verstrijkt snel. Op het moment dat ik deze blog typ, tikken de minuten voorbij. Ik kan bijna niet geloven dat aan mijn avontuur hier in Kaapstad al bijna een einde gekomen is. Ik kan me de exacte momenten nog herinneren. “ Het eerste idee van Zuid Afrika” “ Durf ik dit?” “ Ik ga het doen!” “ Uiteraard het moment van inpakken en gaan!" " Arriveren en beginnen…”  En hier zit ik dan. Het avontuur al bijna doorlopen. Vol ongeloof, nieuwe ervaringen en met herinneringen die me mijn leven lang denk ik blij zullen blijven. Ondertussen is hier de tijd aangebroken om langzaam aan weer afscheid te nemen. Natuurlijk is afscheid nooit leuk maar ik wist ook dat het komen ging. Dat wist ik vanaf het moment dat ik besloot hier te komen. En dus heb ik mezelf naar de lokale geweldige supermarkt gesleept in Stellenbosch (de Spar, seriously als je van een supermarkt kan houden is het van deze!) en cupcakes met caramel on top aangeschaft, de hele kaartenbak ondersteboven gehaald voor de juiste kaart, om uiteindelijk de perfecte te vinden! Oer- Hollands: eentje met allerlei leuke kleine arty- fietsjes op de voorkant. Ik was tevreden. Hiermee mijn collega’s op het ASAP centrum bedankt middels deze kaart + dankwoord+ traktatie. Zij hebben mij echt opgenomen als deel van hun team en dat was een heel warm welkom wat het mij zoveel makkelijker heeft gemaakt om al heel snel te wennen en me aan te passen aan hun manier van leven.

Deze week werk ik enkel op mijn au- pair/ oppas adres omdat Manina (ongelofelijk genoeg) naast 2 kids, een eigen aan- huis- winkel heeft en ook nog een honneurs- studie doet in psychologie. Door haar drukke bestaan is ze heel erg blij als ik haar deze week kan helpen met de kinderen zodat zij haar dead- line voor haar studie kan halen. Zo gezegd, zo gedaan!

As far as my bucketlist goes ben ik erg tevreden!!! Ik ben nogal van de planning dus uiteraard heb ik ook voor de bucketlist een schematische planning opgesteld. De laatste weken zijn strak gepland, met uiteraard een scheutje van de Zuid- Afrikaanse way of life: we make a plan, to change it again…

Ondertussen heb ik kunnen afstrepen:

-de Bo- Kaap. Dit is een voornamelijk Islamitisch gedeelte van Kaapstad. Met in de buurt 1 van de 2 oudste Moskee ‘s in heel Afrika. De Bo- Kaap is niet groter dan 1km bij 2km. Zoals ze zeggen: klein maar fijn en dat is in dit geval zeker waar. De Bo- Kaap heeft de meest prachtig gekleurde straten/ huisjes. Werkelijk waar amazing. Elke keer als ik in een bepaald gedeelte van Kaapstad rijd dan denk ik bij mezelf: waar ben ik nu weer beland? Hier kan ik toch onmogelijk iets moois vinden. Want bepaalde delen van Kaapstad vind ik persoonlijk onverzorgd en niet goed onderhouden overkomen. Maar niets is minder waar. Juist in deze gedeeltes vind je de pareltjes. Zo ook de Bo- Kaap. In fel gekleurd roze, oranje, groen, blauw, geel en lila vindt je deze huisjes. De buurt heeft een grote historie en een bezoekje aan het kleine museum is dan ook een aanrader. Het gaf mij een goed idee hoe deze buurt, samenstelling van bevolking en uiterlijk zijn ontstaan.

-Kirstenbosch Botanical Gardens. De botanische tuinen in en rondom Kaapstad zijn ultieme plekken om te relaxen en te genieten van mooie omgeving. Gelegen tussen de bergen van de Table Mountain is het de perfecte zondag. Ik ben gek op mensen kijken. Dat is ook het voordeel als je alleen reist: 1 je kunt precies doen waar je zelf zin in hebt. En 2 het is zo vermakelijk om de interactie tussen alle mensen te observeren. Kan er altijd smakelijk om lachen. Ik kom altijd leuke mensen tegen die me tips geven over de omgeving of gewoon een gezellig praatje maken. Het leek wel of heel India en China/ Japan spontaan was uitgetrokken om allemaal gezellig een dag in Kirstenbosch door te brengen. Hele groepen Indiase mensen in indrukwekkende jurken en met zingende mannen in hun midden, kwam ik tegen. De Chinezen/ Japanners liepen in grote aantallen met hun mondkapjes in de rondte (spontane hooikoorts?) te hoppen. Je snapt het: heb mijn ogen uitgekeken! En dan heb ik het nog niet eens over de botanische tuin gehad! Kirstenbosch is heeft een giga variatie aan typisch Afrikaanse planten, bloemen en speciale routes waarbij je bijvoorbeeld medische planten kunt vinden of je kunt vermaken in de “fragrance garden” tussen alle heerlijk geurende bloemen. Helaas had ik wat pech op dat gebied, want het seizoen voor de geurende bloemen was net geweest. Desalniettemin heb ik me prima vermaakt.

-Op  naar Boulders Beach. Dit is het strand voor de pinguïnkolonie! Maar naast de pinguïns is dit strand plus omgeving ook prachtig om te zien. Met giga grote rotsen, een panorama uitzicht over de horizon, een paar zeilboten in de verte, pittoreske huisjes op de bergen gebouwd en de turquoise zee kun je fijn je dagen vertoeven. Vooral met mooi weer, genietend van de omgeving en toch afgeschermd zitten van het grote publiek. Dit is niet zo’n massa strand. Door alle rotsen en kliffen bied het beschutting. Ik kreeg er een beetje een soort eiland gevoel van. Eenmaal bij de pinguïns aangekomen was het superdruk: uiteraard….de Chinese plus Indiase bussen waren mij gevolgd. En laat ik je vertellen geen van allen hadden manieren. Ronduit onbeleefd. Schreeuwend eisten ze “of ze er ook langs mochten”. Oost Indische doofheid kwam van pas. Gelukkig waren er ook wat lieve oudere mensjes bij die een hele lieve poging deden om een leuke foto van mij plus pinguïn te maken. Oude mensjes en een camera, resultaat: way to up close foto’s vanuit een hoek genomen, die je liever niet ziet. Maar leuk geprobeerd. En de toeristenbus had gelukkig de verborgen route gemist! Aan de overkant van het algemene kijk punt was nog een weg verborgen waardoor je aan de andere kant van de pinguïnkolonie uit kwam. Dus uiteindelijk stond ik leuk naar de menigte te zwaaien vanaf mijn rust punt met de pinguïns in mijn ooghoek! Haha gotcha!

-Cape Point! Het meest Zuid- Westelijke punt van Afrika! En een grote toeristische trekker. Het is gelegen vlak naast Kaapstad en in het Table Mountain Reserve. Eenmaal aangekomen heb ik het autootje geparkeerd en ben begonnen aan de (dacht ik) korte wandeltrip op naar de vuurtoren wat daadwerkelijk Cape Point is. Dat had ik even verkeerd ingeschat. Op mijn slippertjes een voor mij steile berg beklimmen was moeilijker dan gedacht. 20 minuten later: ik kwam boven aan als een hijgend paard en bedacht me gelijk dat ik toch iets aan die conditie moest gaan doen…Dat was snel vergeten toen ik het adembenemende uitzicht zag: een woest turquoise gekleurde zee die ruw tegen de rotsen aan sloegen. Uiteraard stonden de Chinezen uitgebreid en zonder gene foto’s te maken in giga groepen waardoor niemand anders meer de ruimte had om een beroemde foto te maken bij het leuke bord waarop alle afstanden van grote steden vermeld staan. Kon er wel om lachen, heb mezelf er tussen gepropt en iemand dringend maar vriendelijk verzocht een foto van mij te maken: say cheese! De terug weg was erg rustgevend. Zo in mijn eentje, windje en zee geluiden op  de achtergrond, het prachtige uitzicht voor me. Ja ik voelde me een heel erg gezegend mens.

En met deze woorden is er alweer een einde gekomen aan de blog. Ik ga mijn laatste week in, hopelijk nog met lekker weer, lopend op blote voeten (doet iedereen hier, je mag zelfs naar school blootsvoets, voelt erg bevrijdend moet ik bekennen), in mijn schaarse vrije uurtjes genietend van de heerlijke wijn boerderijen (die wijn hier….zo lekker!) en niet te vergeten de werkweek!

Ik vind het ontzettend leuk om te lezen wat een positieve reacties ik krijg op deze blog. Heb er met vol ongeloof naar zitten staren. Bedankt allen, heb er geen woorden voor!

Ik zal een van mijn laatste blogs posten vanuit, nu nog, Zuid Afrika. Tijd om te pakken! Dat wordt nog een beproeving!!