De eerste weken in Zuid Afrika

Vanuit het zonnige Kaapstad post ik mijn derde blog! Baie mooi dat jullie mij volgen!! Deze blog heeft behoorlijk wat woorden. Ontkwam er niet aan, zoveel te vertellen! Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen!

Op dinsdag 26 februari kwam ik na een lange maar voorspoedige vlucht eindelijk aan. De overstap via Londen Heathrow viel reuze mee, de tijd vloog. Het enige mindere was dat ik mijn handbagage koffer open moest maken.

’What is this jar in your suitcase?, vroeg de beste man aan mij’’ Ik keek hem een beetje vreemd aan en had spontaan last van geheugenverlies, a jar? What jar?? Uhhm well sir I think it has to be some sort of present. Does it really needs to be opened?... Het ding stond namelijk op knappen,  ik was op het laatste moment mijn schoenen vergeten te pakken en die moesten uiteraard mee, ook die nette schoentjes en minstens 2 paar sandalen (JA echt, Selma) ;-)….

De koffer moest dus echt open.  De ‘jar’ bleek slechts een pot vaseline te zijn. En nee helaas, de man was niet goed in het her- inpakken van een overvolle koffer. Dus ik heb daar op mijn dooie gemak minstens 20 minuten staan her- inpakken.

Na deze onfortuinlijke gebeurtenis verliep alles soepel. Leuke buurvrouw in het vliegtuig. Vreselijk geslapen, dat hoort er geloof ik bij. Het geluid van Nick en Simon op de achtergrond maakte dit slaaptekort wel wat beter.

Eenmaal aangekomen, visum laten afstempelen, jeeeeej mijn grote koffer mocht dicht blijven (knap- gevaar, ingepakt met folie, can you imagine als die open moest?), poortje door en vrijwel direct hadden Linda en Jimmy mij gevonden. Ik werd verwelkomt met typisch Afrikaanse bloemen en een dikke knuffel. Dat begon goed!!

Ik moet bekennen dat ik er, vanwege het slaaptekort en de reis, niet helemaal bij was. Linda was op dat moment ontzettend enthousiast en vrijwel direct kreeg ik een Afrikaanse geschiedenisles en zag ik de kilometers lange Townships. Leek geen einde aan te komen. Pal naast de snelweg staan deze gekleurde ‘krotten’ omheind met prikkeldraad midden in een soort woestijnachtig stuk land.  Mensen lopen langs de snelwegen, proberen te liften of iets te verkopen en het ergste vond ik te zien dat er kinderen spelen aan de zijkanten van de snelwegen. Ondanks mijn halve aanwezigheid, maakte dit wel grote indruk. Het is hoe dan ook zielig, maar ik vond vooral de kinderen zo sneu, die kiezen hier niet zelf voor. Deze mensen blijken naar Kaapstad te zijn gekomen/ gelokt met de belofte van werk. Vanuit heel Afrika zijn ze hierheen getrokken om vervolgens geen werk aan te treffen. Maar met ‘ het beloofde land’ in hun achterhoofd zijn ze gebleven en hebben soms ook geen keus vanwege de situaties in hun thuisland. Er blijkt hier in Kaapstad sowieso niet veel werk te zijn, voor werk is Johannesburg een betere keus. Ondanks dat dit heel erg sneu is om aan te zien heerst er ook een cultuurverschil. Deze mensen hebben vaak ook een andere werkethiek en werken liever niet/ anders of spenderen het geld wat ze hebben aan hele andere dingen. Hun idee van ‘ juist je geld besteden’ is heel anders dan het onze. Daardoor zie je ook vaak plasma tv’s in de huizen hangen en lopen ze met de nieuwste mobieltjes. De regering bouwt nu echte ' huizen' voor deze mensen in de Townships met stromend water en electriciteit, die staan er pal naast, in de hoop dat ze gewend raken aan het luxere leven, daardoor geld willen verdienenen en op die manier echt kunnen meedraaien met deze maatschappij. Door het chronische werktekort en cultuurverschil bekeren vele van hen zich tot de criminaliteit of straatverkoop. Voornamelijk Kaapstad zelf heeft hier tegenwoordig veel last van, de buitenwijken iets minder. In Kaapstad slapen zwervers vaak vlakbij de huizen en is het niet veilig om op straat te gaan. Sowieso heeft iedereen hier een alarmsysteem in en rondom het huis. Er zijn ook vaak waakhonden aanwezig. Het grootste verschil met Nederland is dat ze je daar (meestal) niet vermoorden voor je mobieltje en hier is die kans er wel. Dit alles klinkt erger dan het is. Voorzichtigheid is geboden, that’s all. Ga niet alleen op eenzame stukken lopen, rijd met je autodeuren op slot en let op waar je bent. Voor de rest kun je gewoon alles doen waar je zin in hebt.

Het rassenverschil is er wel vind ik. Het is anders dan dat ik gewend ben daardoor valt het mij ook extra op. Iedereen loopt door elkaar maar wat ik opmerk is dat de blanken samen kleven en gekleurde mensen ook. Voornamelijk in de buitenwijken. Daar zie je blanke wijken en gekleurde wijken. Ook andere soorten huizen. Blanken wonen in vrijstaande huizen (middle class en upperclass)  met eigen grond in kalme buitenwijken. Zowel middleclass als upperclass zien er prachtig uit. De een is alleen nog groter en duurder dan de ander. Bij de middle class gekleurde wijken zie je huizen die vaak wat minder mooi afgewerkt zijn, wat dichter op elkaar staan en de locatie is bijvoorbeeld vlak aan een drukke weg. Al zitten hier ook juweeltjes van huizen tussen (met van die witte sierranden, Franse, Engelse stijl). De upperclass gekleurde wijken zijn evenals de blanke upperclass prachtig, groot en duur. Het punt is dat ze dus allemaal bij elkaar wonen ipv gemixt zoals bij ons. Zodra je in Kaapstad komt vond ik dit een stuk minder. Hier zie je genoeg gemixte gezinnen en vriendengroepen.Net als bij ons. Het is vaak de oudere generatie die zich aan de apartheid vasthoudt qua gedrag en ideeen dan. Niet zo gek, gezien wat zij hebben meegemaakt. Ook zijn gewoontes moeilijk te breken. Zij weten niet beter. Ze noemen ze ook wel ‘ old whites’  en ‘ old blacks’. De nieuwste en jongste generatie heeft dit een stuk minder of not at all.

Maar om terug te komen op de rest van mijn eerste dag zal ik weer verder gaan met the rest of my story...

Toen we bij het huis in Somerset West aankwamen kreeg ik eerst een huistour. Ik woon in een super schattig zalmroze gekleurd huis. Eigen kamer, badkamer, terras en tuintje. In een prachtige wijk met alleen maar mooie huizen en dichtbij alle belangrijke stadjes en centra’ s. Iedereen heeft hier een huishoudster. Helemaal heerlijk dit: zij maakt het bed op, doet de was en kookt. Dat is hier heel normaal en is een manier van werk creëren, wat hier al zo schaars is. Velen komen vanuit Afrika bijvoorbeeld Zimbabwe waar totaal geen werk is. Voor hun is het een noodzaak om buiten hun land te gaan werken en zij sturen het geld op naar hun man en kinderen. Dit zie je ook veel in de restaurants en de vele wijngaarden in de buurt.

Op diezelfde dag, anderhalf uur later, zaten we al in de auto en kreeg ik een korte tour en heel veel informatie over de routes en alle dingen in de buurt. Ik onthield er geen…haha.

Toen Hopla, door naar het ASAP  centrum. Was binnen no time aan iedereen voorgesteld en kreeg nogmaals een bak van informatie te verwerken. Hetgeen wat ik nog wel weet is dat het er wel allemaal erg gezellig en sociaal uitzag. Iedereen was aardig en spontaan.

Ik heb hier een eigen autootje. Heel erg fijn en superhandig. Want ik kan je vertellen, zonder auto kom je hier nergens. Er is hier geen openbaarvervoer. En hetgeen wat daar wel van is, is gevaarlijk en wil je niet mee rijden. Loopafstanden zijn het ook zeker niet. En ook de fiets is geen optie want je bent omringt door bergen. Heeel wat anders dan een heuvel! Wat wel een heel mooi gezicht is. Ook wel knus al die bergen om je heen.

Linda zei op dag 1, JA Maxime je moet wel de buurt leren kennen want straks moet je zelf rijden. Dus hup ga maar rijden.

Ik sloeg doodsangsten uit: links rijden en gigantisch steile stukken, die ik niet gewend ben!! Na menig toeterende auto en na heeeeeel veel verdwaald te zijn geraakt heb ik dan nu redelijk mijn weg gevonden en kan ik in ieder geval mijn werkplekken vinden!

Die week heb ik Manina en Martin leren kennen. Dat zijn de mensen waarbij ik deels au pair, voor kleine A. en baby’ tje C. Manina is de dochter van Linda en Jimmy. Super lieve mensen en hele schattige kids. Ik spreek Nederlands tegen hen en zij spreken Afrikaans tegen mij. Ik begrijp sowieso de context maar als ze snel praten versta ik niet alles. Maar over het algemeen versta ik alles en kunnen we prima een gesprek voeren. Voor de rest spreken we Engels.

Voor de rest de omgeving ontdekt MET de auto. Naar Strand geweest om het heerlijke strand te bezichtigen. Er zijn hier geweldige hoge golven!! Surfen is dan ook een veel beoefende sport. Wij fietsen, hier is het surfen. Vandaag ging er zelfs een man van rond de 77 jaar oud, super fanatiek met zijn surfboard de zee in!!

Maandag was de eerste werkdag. Ik werk ochtenden bij het ASAP centrum in Somerset West. En s’ middags au pair/ pas ik op A. en C. in Stellenbosch.

Mijn training voor het ASAP centrum bestaat uit 10 sessies observeren bij verschillende therapeuten en kinderen. Daarna observeren zij mij 10 keer en geven mij aanwijzingen. Daarna examen. Theorie en praktijk. En dan mag ik zelf aan het werk.

Super spannend allemaal!! Ik vind de doelgroep autistische kinderen wel heel interessant en leuk om mee te werken. Soms wel een beproefing maar de eindresultaten zijn het waard. Er zijn hier kinderen waarvan werd gezegd dat ze nooit zouden kunnen praten en nu praten zij toch echt door de manier van behandelen bij het ASAP centrum.

Jullie zullen het niet geloven maar ik heb hier nog niet echt een vriendenkring opgebouwd. Dat gaat toch iets lastiger dan dat ik dacht. Iedereen heeft hier zijn eigen leven met zijn/ haar eigen vriendenkring en evenementen. Dus het is iets lastiger dan gedacht om daarin te integreren. Maar ik heb wel hele lieve mensen om me heen hoor. En er zijn ook wel potentiele mensen en afspraken gepland waarmee ik een keer wat ga doen. Dus dat komt goed. Voor de rest kan ik mezelf heel goed vermaken.

Ik heb een bucket list opgesteld en daar ben ik ondertussen mee begonnen! Robben Island, Table Mountain, Cape Point en Shark seeing staan nog op de lijst!

Ik wilde nog even iedereen bedanken voor jullie lieve berichtjes!! Dat heeft mij heel goed gedaan!! Iets horen van het thuisfront blijft altijd leuk. Vond het hartverwarmend.

Bij mijn volgende blog laat ik jullie weer weten wat ik van mijn bucketlist heb kunnen afchecken, mijn nieuwste Afrikaanse woorden en hoever ik ben met mijn ASAP training!!